วันพฤหัสบดีที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561

จำเด็กที่น่ารักๆคนนั้นได้ไหม

ณ ดินแดนแห่งหนึ่งไม่ว่าจะเป็นสัตว์หรือต้นไม้ต่างก็พูดได้ ดินแดนแห่งนี้มีขนาดใหญ่มากและกว้างขว้างเช่นกัน ดินแดนแห่งนี้เกิดขึ้นมาก่อนที่จะมีมนุษย์เกิดขึ้นมาอีกด้วยดินแดนแห่งนี้เลยยังสงบสุขไม่มีใครกล้ามาทำลาย ผู้คุมกฎของดินแดนแห่งนี้ก็คือคอกกั้นเตียงและปู่ต้นไม้เป็นต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่มากใหญ่กว่าทุกๆต้นที่อยู่ในดินแดนนี้และปู่ต้นไม้ก็อยู่ในดินแดนแห่งนี้มานานมากเช่นกัน กฎของดินแดนนี้มีขึ้นมาเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยของทุกชีวิตมีความเท่าเทียมกันไม่เอารัดเอาเปรียบกันอยู่กันอย่างพี่น้องและก็ให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ทุกๆชีวิตที่อยู่ในดินแดนนี้รักและเคารพปู่ต้นไม้เป็นอย่างมาก ต้นไม้ในดินแดนนี้จะมีหน้าที่ให้ร่มเงาแก่ทุกๆชีวิตให้ผลผลิตได้กินกันบางทีก็เป็นที่อยู่อาศัยแบบชั่วคราวทุกๆชีวิตจำเป็นที่ต้องพึ่งพาอาศัยต้นไม้เป็นอย่างมาก ทุกๆที่กั้นเตียงมือสองที่อยู่ในนี้จะต้องคอยช่วยกันดูแลต้นไม้ทุกต้นเป็นอย่างดีไม่ทำลายหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ต้นไม้เกิดความเสียหาย ทุกๆชีวิตที่อยู่ในดินแดนนี้ต่างคอยดูแลช่วยเหลือกันตลอดใครมีกำลังมากก็ช่วยพวกที่กำลังอ่อนแอพวกมีกำลังเยอะก็ไม่เอาเปรียบพวกมีกำลังน้อย ทุกๆชีวิตที่อยู่ในนี้มักจะมาชุมนุมพูดคุยกันตรงที่ปู่ต้นไม้อยู่เสมอๆเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของกันและกันพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบซึ่งกันและกัน สัตว์เล็กสัตว์น้อยรวมไปถึงสัตว์ใหญ่ต่างก็อยู่รวมกันไม่แบ่งแยกไม่ไล่ล่าฆ่ากัน ทุกๆชีวิตในดินแดนแห่งนี้ต่างชอบพูดคุยกันชอบไปหาแวะเวียนกันอยู่บ่อยๆ ปู่ต้นไม้มักจะชอบให้จัดงานรื่นเริงกันเพราะว่าอย่างเห็นทุกๆชีวิตในดินแดนนี้มีความสุขกันอยู่ตลอดไม่อยากให้มีความทุกข์ การใช้ชีวิตในนี้ก็แสนจะเรียบง่ายใครอยากทำอะไรก็ทำแต่ต้องไม่ทำให้ที่กันเด็กตกเตียงอื่นเดือดร้อนหรือได้รับความเสียหายใดใดทั้งสิ้น ในดินแดนแห่งนี้จะมีที่อยู่ที่หนึ่งที่ทุกๆชีวิตนั้นจะชอบไปกันมาเลยนั้นก็คือแม่น้ำน้ำตกขนาดใหญ่ที่ไหลลงมาจากข้างบนน้ำในนี้มีความใสสะอาด ทุกๆชีวิตชอบมาเล่นน้ำกันบางตัวก็ชอบมาว่ายน้ำแข่งกันในที่นี่ บางตัวก็ชอบมานอนแถวๆริมแม่น้ำเพราะว่ามันเย็นมากจะมีลมอ่อนๆคอยพัดไปมาอยู่เสมอ ดินแดนแห่งนี้อยู่จนมาถึงตอนที่มนุษย์เริ่มเกิดขึ้นและมาอาศัยอยู่ใกล้ๆกันดินแดนนี้จึงต้องสร้างป่าไม้กั้นด้านหน้าเพื่อที่จะไม่ให้มนุษย์เข้ามาในดินแดนนี้เพื่อความสงบสุขของทุกๆสิ่งมีชีวิตในนี้ ที่กั้นเตียงเด็ก

วันอังคารที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561

รถยนต์คันแรกของลูกของเรา

ว่าด้วยเรื่องรถยนต์ ในหลายๆคนก็ต้องการที่มีความจำเป็นต้องใช้ในการเดินทางหรือทำการค้าขายที่กั้นเตียงมือสองบางครอบครัวก็เป็นครอบครัวใหญ่ก็ต้องเดินทางทีละหลายๆคนมันจะลำบากไป ถ้าความจำเป็นมันจะต้องใช้ เราออมเงินเพื่อซื้อคอกกั้นเด็กมาเป็นของตนเอง สำหรับตัวฉันเองมันบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงอยากจะมีรถยนต์และอยากจะขับเป็นมากๆ ก็เพราะว่าชีวิตทั้งชีวิตครอบครัวพ่อแม่อยู่ไกลกันและเวลาจะไปหาท่านทุกครั้งก็ลำบากไหว้วานคนรอบข้างไปเสียหมด จะไปไหนทีก็ต้องรอคนที่ขับรถเป็นพาไป แต่บางที่คนที่จะพาเราไปไหนๆก็ไม่ได้ดั่งใจทุกครั้งไป ฝันจากจะมีรถยนต์กับเค้าซักคัน จะเป็นเก่าใหม่ไม่เป็นไรขอให้ ได้มาหัดขับและได้มาเป็นของตังเองสักคันโดยที่ไมต้องซ่อม ละในที่สุดฝันก็เป็นจริง น้องชายซื้อรถใหม่เค้าก็เอารถที่เค้าใช้อยู่เอาให้ เป็นวันที่ฉันดีใจมากๆถึงรถจะดูอายุการใช้งานมันนานมากแล้วก็ตามแต่สภาพก็ยังใช้ได้ก็แสนจะดีใจแล้วสำหรับผู้หญิงคนนี้ที่ลำบากที่จะเก็บเงินซื้อเอง แต่ทะเบียนก็ยังไม่ได้ต่อ ประกันก็ขาดมาสองปี โอ้ตายละที่นี้ก็ลำบากเราละฉันจึงได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวหาตังไปต่อเองได้เพราะว่าเราได้ที่กันเด็กตกเตียงมาฟรีๆจะเก็บยังไงก็ยังไม่ได้สักที ก็เพราะว่าด้วยภาระอันหนักหน่วงมีให้ใช้จ่ายทุกๆวันๆค่าแรงต่อวันๆก็เอาไปจ่ายตลาดครึ่งหนึ่งที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งก็เก็บไว้ให้เด็กๆไปโรงเรียนกัน ฉันเลยจะค่อยๆคิดหาหนทางหารายได้พิเศษและเก็บออมมันเพื่อจะได้ทำให้ถูกต่อกฎหมาย หลังจากนั้นฉันก็เริ่มการหัดขับรถ วันนั้นฉันได้ไปทำบุญที่วัดกับครอบครัว เห็นพื้นที่โล่งกว้างถนนว่างฉันเลยไปหัดขับรถ รถมันเป็นเกียร์อัตโนมัติขับง่ายถนนโล่งเราก็ขับง่าย วันนั้นฉันรู้สึกมีความสุขมากมายดีใจมากที่ฉันได้ขับรถเสียทีแต่มันก็ไม่ได้ง่ายๆเหมือนกันเวลาจะถอยหลังดันจับจังหวะไม่ค่อยจะถูกกล้าๆกลัวๆมีความกังวลนิดๆพอหัดเลี้ยวซ้ายขวาๆคนสอนเลยตาลายและหัวเราะขำกันไปสนุกสนานและมีความสุขมากๆถึงแม้ฉันจะพึ่งได้หัดขับเป็นครั้งแรกก็ตาม พอขากลับจากวัดพาเด็กๆขึ้นรถแล้วฉันเลยบอกเด็กๆว่าวันนี้แม่จะขับเอง เด็กๆหน้าตาตื่นตกใจ พอขับรถออกไปจากถนนในวัดเด็กๆนั่งเงียบมากๆเวลาฉันเบรกเด็กๆตกใจมีแต่ลูกคนเล็กเท่านั้นที่ให้กำลังใจแม่ ทำให้ฉันมีกำลังใจมากขึ้น ที่กั้นเตียงเด็ก

วันจันทร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561

เราและพวกเด็กๆ

หน้าฝนนี้อาจจะนานกว่าปกติจนเราเริ่มเบื่อๆแล้วใช่ไหม เด็กตกเตียงได้ตลอดเวลาเลยเชียวและเหมือนฝนจะรู้มากนะคะจะชอบตกตอนที่เราจะออกไปนอกบ้าน ตกตอนล้างรถเพิ่งเสร็จ ตกตอนเราเลิกงานแล้วจะกลับบ้าน ตกวันที่เราซักผ้าแล้วก็ตากผ้าตกแบบตกและหยุดและก็ตกจนเรานี่เก็บผ้าให้วุ่นเลยเก็บจนเหนื่อยมากๆ ทำให้คนส่วนใหญ่นั้นไม่ชอบหน้าฝน พอฝนตกมาเยอะๆแล้วก็จะมีอะไรต่ออะไรตามมาด้วยทั้งน้ำนี้สำคัญเลยน้ำเยอะเกิดการน้ำท่วมขังหรือที่เค้าจะพูดกันว่าน้ำท่วมรอระบาย พอมีน้ำท่วมขังนั้นเราก็ควรที่ระวังตัวจากอันตรายที่จะมากับน้ำเหล่านี้ให้ดี เรานั้นอาจจะหลีกเลี่ยงที่กั้นเตียงไม่ได้แต่เราต้องรู้และระวังป้องกันให้ดีเพราะน้ำท่วมขังที่มาจากฝนเราก็จะต้องเจอไปจนกว่าหมดฤดูของฝนเลยทีเดียวหรือถ้ามีพายุเข้ามาเราก็อาจจะต้องเผชิญกับอันตรายเหล่านนี้ไปนานเลย หน้าฝนนั้นอากาศจะเริ่มเย็นลงและก็มีความชื้นที่สูง ทำให้เชื้อโรคที่มีอยู่นั้นแพร่ระบาดได้รวดเร็ว เชื้อโรคนี้จะแพร่กระจายอยู่ในอากาศถ้าเราหายใจเข้าไปก็จะทำให้เกิดโรคทางระบบทางเดินหายใจได้ เราก็ควรที่จะหลีกเลี่ยงในสถานที่ที่แออัด เมื่อมีน้ำที่ท่วมขังนั้นก็จะเป็นที่แพร่พันธ์ของยุงลายได้ ซึ่งเจ้ายุงลายนี้ก็เป็นพาหะที่นำมาสู่โรคไข้เลือดออก เราก็ควรที่จะหลีกเลี่ยงสถานที่ที่มีที่กั้นเตียงมือสอง อย่าให้ยุงกัดได้หรือเราอาจจะทายากันยุงไว้ ทำลายแหล่งเพาะพันธ์คือสิ่งของที่มีน้ำขังก็คว่ำไว้ไม่หงายขึ้น โรคฉี่หนูนั้นเป็นโรคติดต่อที่มาจากฉี่หนูทุกชนิด เชื้อโรคนั้นจะเข้าได้สู่จากบาดแผลที่เรามี เราก็ควรที่จะหลีกเลี่ยงการเดินลุยย่ำโคลน ป้องกันอย่าให้เกิดบาดแผลที่บริเวณขาได้ ให้ใส่รองเท้าบูทระหว่างการเดินที่ต้องผ่านน้ำท่วมขัง ล้างมือบ่อยๆ ชำระล้างร่างกายให้สะอาด ระมัดระวังการกินอาหารที่อาจจะมีสารปนเปื้อนและจะทำให้เราเป็นโรคอุจจาระร่างแบบฉับพลัน บิดหรืออาหารเป็นพิษได้ เราจะต้องระมัดระวังเรื่องการกินอาหารในหน้าฝนเป็นพิเศษให้กินร้อนช้อนกลางได้ก็จะดีมาก โรคตาแดงนั้นจะเกิดจาดที่น้ำสกปรกกระเด็นเข้าตาเราทำให้เกิดอาการระคายเคืองจนเกิดอาการ เชื้อจะเกิดการฟักตัว1-2วันแล้วก็จะมีอาการ การป้องกันก็คือการที่ไม่นำมือที่ไม่สะอาดไปจับหรือขยี้ที่ตา ไม่ใช้ผ้าหน้าผ้าเช็ดตัวร่วมกับคนที่เป็นโรคตาแดง ที่กั้นเตียงเด็ก

วันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561

เสียงคนโวยวายในวิทยุดังจริงๆ

วันนี้เป็นวันจันทร์ซึ่งเราได้พักวันอาทิตย์แค่วันเดียว รู้สึกยังไม่พร้อมที่จะมาเรียนมากนัก แต่เนื่องด้วยตอนเช้าเรามีติววิชาคณิตศาสตร์ตั้งแต่เจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีจนถึงแปดนาฬิกาสามสิบนาทีเรามาถึงโรงเรียนก็เกือบๆ แปดโมงเช้า เราคิดว่าจะไม่ทันติว แต่พอเข้าไปในห้องพึ่งเริ่มติวได้เพียงข้อเดียว เราก็รีบไปหยิบคอกกั้นเตียงที่คุณครูแจกมานั่งฟังคุณครูติวจนหมดเวลา เริ่มเรียนวิชาต่อไปเป็นวิชาภาษาไทย คุณครูก็เริ่มสอนแต่ลืมบอกให้นักเรียนนำหนังสือวรรณคดีมา คุณครูจึงเล่าเรื่องในวรรณคดีเรื่องหนึ่งให้นักเรียนฟัง ตั้งใจฟังบ้าง คุยกันบ้าง จนหมดชั่วโมงคุณครูก็บ่อยไปเรียนวิชาต่อไป เป็นวิชาภาษาจีนซึ่งจะมีคุณครูชาวต่างชาติมาสอน เราก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องนัก แต่ก็พอฟังได้ คุณครูเขาก็มีงานให้จด ให้ฝึกอ่าน ฝึกท่อง อาทิตย์หน้าจะสอบ หมดชั่วโมงนี้ยังต้องไปเรียนอีกหนึ่งวิชา นั้นก็คือวิชาคณิตศาสตร์ เดินจากตึกภาษามาจนถึงตึกคณิตศาสตร์ใช้เวลาประมาณ 5 นาทีได้ เราก็มาเรียนต่อจากคาบที่แล้ว คุณครูก็ให้เพื่อนๆมาเฉลยการบ้านที่ให้ไปทำ แล้วสอนเรื่องขายที่กั้นเตียงและให้ทำการบ้านเพิ่มอีก 2 ข้อ หมดคาบเราก็เดินไปซื้อน้ำปั่นไกลพอสมควร ปกติเราจะกินชาเขียวแต่วันนี้ไม่มีชาเจียวเราจึงกินโกโก้ รสชาติไม่ขม ไม่หวานมาก กำลังพอดี หลังจากเพื่อๆซื้อเสร็จก็เดินไปที่โรงอาหารใหญ่ ไปหาที่นั่งกินข้าวและเอากระเป๋าเรียนวางจองที่ไว้ แล้วไปซื้อข้าวมากินจนเสร็จก็เดินไปซื้อขนมเค้กมากิน หมดเวลาพักกลางวันก็ขึ้นไปเรียนวิชาต่อไป คือวิชาคอมพิวเตอร์ คุณครูก็อธิบายงาน และให้ไปทำเป็นการบ้าน หรือจะทำในห้องเรียนก็ได้ และปล่อยให้นักเรียนได้คิดกันว่าจะถ่ายรูปก่อนจบกันที่ไหน มีใครบ้าง ให้แจ้งคุณครูภายในคาบเรียนนี้ และคุณครูก็พูดถึงการเรียนต่อมัธยมปลาย แนะนำที่กันเด็ก จนหมดเวลา คาบสุดท้ายเรามาไว จึงมีเวลาเหลือรอพี่ที่เรียนออกจากห้อง เราก็มารวมกลุ่มถ่ายรูปเลนกัน จนพี่ออกจากห้อง เราก็เข้าไปเรียน คาบสุดท้ายเป็นลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้ จึงไม่ต้องทำราก คุณครูประจำวิชาให้เราเย็บกระเป๋าให้ได้หนึ่งใบในหนึ่งเทอม กระเป๋าใบก็ไม่ใหญ่มาก เนื่องจากคุณครูไม่ให้ไปทำที่บ้านจึงใช้เวลานานในการที่จะทำให้เสร็จ บางวันเราก็ไม่ได้เรียนคาบนี้ จึงมีเวลาน้อย พอหมดเวลาคุณครูก็เรียกเก็บงานมารวมกันไว้ และปล่อยเด็กนักเรียนกลับบ้าน เราก็รีบกลับบ้านเพราะเราจะต้องไปซื้อของมาทำงานในวันพรุ่งนี้อีก
ที่กั้นเตียงเด็ก

วันพฤหัสบดีที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

กลับมายืนจุดที่ควบคุมตัวเองได้

เริ่มเข้าแรกในการเข้าค่ายต้องรีบตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวชุดยุวะกาชาติให้เรียบร้อยครบทุกอย่าง หลังจากนั้นก็รอเพื่อนมารับ ระหว่างทางเราก็แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อของที่เพื่อนๆฝากซื้อ คือปลากระป๋องกับครีมอาบน้ำ และผ้าอนามัยแต่เราดันลืม พอไปถึงคุณครูก็เรียกเข้าแถวรวมแล้ว เพื่อนบางคนที่ฝากซื้อของยังไม่ได้ของกันเลย เราจึงต้องเก็บคอกกั้นมือสองไว้ คุณครูก็ให้ไปลงชื่อและเก็บโทรศัพท์ เราก็เอาโทรศัพท์ฝากกับคุณครูไว้ด้วย ตอนแรกเราก็จะไม่ฝาก แต่เพื่อนๆบอกให้ฝากเราก็เลยฝากไว้ หลังจากนั้นก็มานั่งเป็นหน่วยๆ แจกเชือกที่จ่ายตังไปกับผ้าพันคอ หลังจากนั้นก็รอเพื่อนอีก 1 คน แล้วคุณครูก็ให้ไปเข้าแถวเปิดพิธีที่สนาม แดดร้อนมากๆ พอเปิดพิธีเสร็จก็ปล่อยให้ไปเก็บเสื้อผ้าขึ้นห้อง ห้องหนึ่งนอน 40 กว่าคน หน่วยละแถว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปทำครัว เตรียมของสำหรับทำครัว หลังจากนั้นก็เรียกมารวมตัวกันอีกครั้ง รวมตัวเสร็จก็ปล่อยให้ไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลอง เรียกมารวมตัวกันทั้งลูกเสือ เนตรนารี และยุวะกาชาติ เพื่อจับคู่กันเพื่อไปเล่นตามฐาน มีทั้งหมด 16 ฐาน ฐานหนึ่งก็เล่นประมาณ 7 นาที พอถึงตอนเย็นเราก็ต้องทำอาหารรับประทานเอง โดยทำเป็นหน่วย หน่วยหนึ่งมี 10-12 คนแบ่งหน้าที่กันทำ ช่วยกัน จนเสร็จก็มาจองที่เพื่อรับประทานข้าวเย็น ล้อมวงกัน รับประทานเสร็จก็รวมกันเพื่อแยกไปเล่นตามคอกกันกระแทกในตอนกลางคืน ฐานแต่ละฐานก็เล่นง่ายๆแต่เปื้อนและเละเทะมากๆ ฐานแรกที่เล่นเป็นลูกโป่งน้ำโดยโดนลูกโป่งส่งต่อกัน ไม่ให้ลูกโป่งล่วงพื้นหรือแตก ผ่านไปได้ด้วยดีเราไม่ได้ทำแตก แต่คนข้างเราดันทำล่วงระหว่างส่งต่อให้เพื่อนอีกคนหนึ่ง คนที่ทำแตกก็ต้องออกมาเต้น ฐานต่อไปก็คือรอดปากเสือ ก่อนเล่นต้องถอดถุงเท้ารองเท้า และให้ผู้ชายรอดไปก่อนก่อนรอดก็ต้องโดนป้ายแป้งก่อนทุกคน และค่อยๆรอดต่อๆกัน เราไม่ได้รอดเพราะเวลาหมดก่อน แต่ก็โดนแป้งอีกรอบหนึ่ง ฐานต่อไปก็เป็นฐานปีนคอกกั้นไม้ ปีนขึ้นไปให้สุดแล้วพูดมาสามคำ ได้เล่นแค่ไม่กี่คนเวลาก็หมด ไปฐานต่อไป ฐานนี้สบายๆ แค่ดูดาวและฟังคุณครูอธิบายเรื่องดาว ฐานต่อไปไต่ถัง มีเชือกเส้นเดียวให้จับ และถังอยู่ข้างล่าง เล่นเพียง 4-5 คนเวลาก็หมด กว่าจะเล่นครบ 16 ฐานก็นานหลายชั่วโมง ฐานที่เราชอบมากที่สุดคือฐานที่เดินบนคอกกั้นเด็ก และมีเชือกให้จับข้างบนหนึ่งเส้น มันสนุกตื่นเต้นดี มีน้ำมาฉีดอีก เปียกแฉะเลยทีเดียว

วันเสาร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2560

เพื่อความสบายใจของคนทุกฝ่าย

ตื่นมาแต่เช้าด้วยความรู้สึกไม่สดชื่นเท่าไรเพราะถูกคนที่นั่งอยู่ในคอกกันกระแทกข้างๆปลุกขึ้นมาให้ไปส่งที่บ้านเพื่อนหน่อยคนที่ปลุกก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคือน้องสาวตัวแสบของเรานี่แหละ น้องสาวเรารีบวิ่งมาขึ้นมาที่หน้าห้องเราและก็กระหน่ำเคาะประตูแบบชุดใหญ่เลยประมาณว่าไม่อยากตื่นก็ต้องตื่นเพราะรำคาญเสียงเคาะประตู เราได้ยินเสียงแบบนี้ก็รำคาญมากจนต้องตื่นขึ้นมาและก็ต้องตะโกนกลับไปด้วยไม่อย่างนั้นน้องสาวเราไม่ยอมหยุดเคาะแน่ๆ เราก็ต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวและก็ลงไปข้างล่างหาอะไรกินลองท้องแล้วก็พาน้องสาวเราไปส่งที่คอกหัดเดินของเขา เราออกจากบ้านก็สายมากแล้วก็คิดว่าเราคงจะขับรถไปได้อย่างสบายๆรถไม่ติดถนนโล่งแต่พอออกจากบ้านมาไม่ได้เท่าไรรถติดยาวมากแทบไม่เคลื่อนไปไหนเลย เรารู้สึกเบื่อเลยรถไปได้ที่ล่ะนิดล่ะนิดกว่าจะผ่านไปได้แต่ล่ะที่นานมาก แต่แล้วเราก็ผ่านมาจนได้ถนนเริ่มโล่งมานิดหนึ่งรถเริ่มไปได้อย่างสะดวกค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เราขับมาส่งน้องสาวจนถึงบ้านเพื่อนของน้องแต่โชคดีที่เราไม่ส่งมารับอีกเพราะว่าน้องเรามันจะกลับบ้านเองเราก็เลยขับรถออกมาและก็ไปหาอะไรนิดหน่อย เราขับรถไปซื้อกับข้าวเจ้าประจำที่เรากินบ่อยๆและร้านนี้กับข้าวก็อร่อยมากและร้านนี้คนมาซื้อก็เยอะมากๆเช่นกันเรามาซื้อจนสนิทกับแม่ค้าที่ขายนวมซี่กันกระแทกบางที่ก็ยังมาช่วยแกขายเบาะกันกระแทกเลยเวลาที่แกยุ่งๆ เราขับรถไปจอดข้างๆร้านแกและก็ลงมาซื้อกับข้าวแต่ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีลูกค้าเยอะเท่าไรเราก็เลยไม่ต้องช่วยแกขายและก็ไม่ต้องรอนาน เราก็สั่งกับข้าวแกเหมือนเดิมและแกก็ตักให้แบบพิเศษมากๆแต่ก็คิดราคาเท่าเดิมบางที่ก็รู้สึกเกรงใจแกบ้างแต่ก็จะซื้อหลายๆอย่างตลอด ซื้อเสร็จก็ขับรถกลับบ้านไปพักผ่อนและก็นอนต่ออีกสักหน่อยเพราะว่ารู้สึกยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยขอไปพักสักหน่อย เรากินข้าวเสร็จแล้วก็รีบขึ้นไปนอนทันทีเรานอนพักยาวเลยอากาศก็กำลังดีเลยกำลังนอนหลับอย่างสบายๆ จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ทั้งที่ตาเรายังปิดอยู่ เสียงน้องเราพูดมาอย่างออดอ้อนเลยว่าให้มารับที่บ้านเพื่อนด้วยไม่มีรถกลับบ้าน เสียงน้องเราออดอ้อนมาขนาดนี้แล้วเราก็ต้องใจอ่อนแหละก็ต้องไปรับน้องแหละและเราก็ต้องออกไปรับน้องอีกรอบวันนี้ทั้งวันไม่ได้ทำอะไรเลยรับน้องส่งน้องอย่างเดียวเลยเรา คอกกั้นเด็ก

วันอังคารที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2560

บ้านที่อบอุ่นของเรา

วันนี้เป็นวันที่จะต้องไปทำสัญญาเช่าห้องใหม่ เราก็เลยจะต้องเตรียมตัวแล้วก็เตรียมเงินจ่ายมัดจำไว้เลยใช้เงินจำนวนมากแต่ก็ต้องอดทนเพราะว่าห้องใหม่คอกกั้นเกาหลี มือสองก็ดีสิ่งแวดล้อมก็ใช้ได้เสียงก็ไม่ดังไม่เอะอะโวยวายเงียบสงบเหมาะกับการเช่าอยู่เป็นอย่างมาก เราก็ได้ทำการโทรนัดเวลาการทำสัญญาเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินทางมายังที่ห้องเช่าใหม่ เจ้าของตึกที่ให้เช่าก็พูดรายละเอียดกฎกติกาการเข้าอยู่อาศัยข้อห้ามและอีกมากมายให้เราฟังเพื่อทำความเข้าใจกันเราก็ตอบรับกับข้อตกลงทุกอย่าง เราก็ลงชื่อรับสัญญาและก็จ่ายเงินตามลำดับและก็ขึ้นมาดูห้องอีกครั้ง เราทำสัญญาเสร็จก็รีบกลับไปยังห้องเดิมเพื่อเก็บของให้หมด เราตื่นเช้ามาเพื่อที่จะรีบเก็บคอกกันกระแทกอีกส่วนให้เสร็จเรียบร้อยพร้อมกับจัดการทุกอย่างให้เสร็จสรรพ ข้าวของของเรานั้นก็ไม่เยอะเท่าไรหรอกมีแต่ของไร้สาระและก็เสื้อผ้าอีกมากมายกายกอง เราจัดการเสร็จทุกอย่างก็ขนของลงมาด้านล่างเพื่อที่จะขนขึ้นรถได้ง่ายและไว การขนของครั้งนี้ก็ได้ความความช่วยเหลือจากคุณตาที่แสนใจดีมาช่วยขนคอกกั้นไม้และขับรถไปส่งยังที่ห้องใหม่ เราใช้เวลาขนย้ายของมาห้องใหม่เป็นเวลาเกือบสองชั่วโมง เราขนมาที่ข้างล่างตึกและก็ต้องขนขึ้นไปยังชั้นสองชั้นที่เราเช่าอยู่คนช่วยคนของก็เอาของมากองๆไว้ที่ห้องเพราะเราก็บอกว่าให้กองๆไว้เดี๋ยวเรามาจัดการเรื่องจัดระเบียบเอง ตอนเย็นเราก็กลับมาที่ก้องใหม่ของเราเพื่อจะมาจัดห้องเราทำการเก็บกวาดปัดฝุ่นเช็ดถูอย่างดีแล้วก็จัดการเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนแล้วใส่ตู้เสื้อผ้าไว้จัดการของต่างๆจัดวางตู้และของอะไรอีกหลายๆอย่างกว่าจะเสร็จใช้เวลานานพอสมควร พอเราจัดเสร็จก็เริ่มหิวแล้วก็เลยออกไปข้างนอกดีกว่าไปหาอะไรกินก่อนค่อยมาทำส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย หน้าปากซอยทางเข้าห้องเราก็มีร้านขายกับข้าวอยู่มากมายมีให้เลือกอยู่มากเราก็กินมันตรงนี้แหละไม่อยากออกไปไกลกินเสร็จก็กลับไปห้องมาจัดการให้เสร็จทุกอย่าง เราก็อาจจะตื่นเต้นกับห้องใหม่สักเล็กน้อยเพราะว่าย้ายที่ใหม่และก็ต้องนอนเตียงสูงด้วยยังไม่ค่อยจะชินเท่าไรแต่การนอนคืนแรกก็ผ่านไปด้วยดีนอนหลับได้อย่างสบายห้องก็เย็นสบายไม่ร้อน เรารู้สึกดีที่เราเลือกตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ห้องนี้เพราะว่าทำให้รานอนพักผ่อนได้เต็มที่และก็ไม่มีเสียงรบกวนด้วย คอกกั้นเด็ก