ยินดีต้อนรับสู่เมืองใหญ่ สาวน้อย

การที่เรามาอยู่ในตัวเมืองใหญ่นั้นก็เพราะว่าอยากจะขึ้นมาหางานทำเราพยายามหาคอกกันกระแทกทุกๆอย่างเดินดูสถานที่ที่เปิดรับสมัครงานในที่ใกล้กับที่เราอยู่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเดินทางไปทำงานไกลกับที่พักและก็เดินทางได้สะดวกอีกด้วย เราเดินหางานอยู่ได้หลายวันไปสมัครทิ้งไว้บ้านทิ้งเบอร์ติดต่อให้เขาโทรกลับมาบ้านในตอนแรกก็ยังไม่งานทำเราก็ต้องอยู่แบบประหยัดเพราะเงินเราก็มีอยู่แบบจำกัดด้วย วันนี้เราก็เดินไปหางานอีกเช่นกันและก็ดีมีร้านโต้รุ่งรับสมัครพนักงานพอดีเลยเราก็เข้าไปสมัครคนที่เราเจอเขาคือเถ้าแก่เจ้าของร้านนวมซี่กันกระแทกเขาถามเราแค่คำถามเดียวเลยว่าเราเป็นต่างด้าวหรือเปล่าเราก็เลยยิ้มและตอบกลับไปว่าเราเป็นคนไทยเถ้าแก่ก็รับเราทำงานทันทีเลย เราได้งานที่นี่แต่เราก็ยังมองดูและก็หางานอื่นทำอยู่อีกด้วยเราไปลงประวัติไว้ในช่วงเวลาที่เราว่างเราก็รับงานชั่วคราวทำด้วยทำไปหลายๆอย่างๆทำงานได้ทุกแบบ วันนี้เป็นวันที่ว่างของเรามีคนโทรมาติดต่อให้เราไปทำงานชั่วคราวหนึ่งวันและสถานที่ก็ใกล้ๆด้วยเราตอบรับคำชวน เราตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะได้ไปก่อนเวลาเข้างานกว่าจะหาร้านเจอเดินวนไปมาอยู่ตั้งหลายรอบ เรามาถึงคอกกั้นไม้ สถานที่ที่เราจะต้องทำงานหน้าที่ของเราก็คือนั่งนับคนที่เดินไปมาและคนที่เข้ามานั่งในร้าน ที่ร้านจะมีอุปกรณ์ในการกดนับจำนวนคนเราต้องคอยมองดูให้ดีและก็แยกให้ถูกด้วยเรานั่งนับไปนับมานั่งดูคนเดินไปมาอยู่ทั้งวันเลยเราจะได้พักเที่ยงปกติหนึ่งชั่วโมงเดินไปหาข้าวกินได้แต่เราก็กินไม่นานหรอกเดินหาใกล้ๆแล้วก็กินให้อิ่มเดินดูอะไรอีกนิดหน่อยแล้วก็มานั่งนับต่องานเราไม่มีอะไรเลยมีแค่ให้นับคนทั้งวันและก็ถึงเวลาเลิกงานเรารับเงินแล้วก็กลับห้องเลยงานมันไม่เหนื่อยแต่ออกจะน่าเบื่ออยู่มากแต่ก็ดีแล้วแหละที่ยังมีงานเข้ามาให้ทำ เราก็ทำงานอยู่หลายอย่างและก็หลายที่ผลัดเปลี่ยนไปเรื่อยๆทำทั้งงานที่ไม่เคยทำเลยและไม่คิดด้วยว่าเราจะได้ทำเราต้องอดทนและก็เรียนรู้การทำงานต่างๆไปด้วยเราจะมามัวเลือกงานก็ไม่ได้ถ้ามัวแต่เลือกก็ไม่มีงานทำซะทีและก็ไม่มีเงินที่จะดำเนินชีวิตต่อไปด้วยไม่ว่าจะเจองานหนักหรือเบาแค่ไหนเราก็จะต้องสู้ คอกกั้นเด็ก