วันพฤหัสบดีที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

กลับมายืนจุดที่ควบคุมตัวเองได้

เริ่มเข้าแรกในการเข้าค่ายต้องรีบตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวชุดยุวะกาชาติให้เรียบร้อยครบทุกอย่าง หลังจากนั้นก็รอเพื่อนมารับ ระหว่างทางเราก็แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อของที่เพื่อนๆฝากซื้อ คือปลากระป๋องกับครีมอาบน้ำ และผ้าอนามัยแต่เราดันลืม พอไปถึงคุณครูก็เรียกเข้าแถวรวมแล้ว เพื่อนบางคนที่ฝากซื้อของยังไม่ได้ของกันเลย เราจึงต้องเก็บคอกกั้นมือสองไว้ คุณครูก็ให้ไปลงชื่อและเก็บโทรศัพท์ เราก็เอาโทรศัพท์ฝากกับคุณครูไว้ด้วย ตอนแรกเราก็จะไม่ฝาก แต่เพื่อนๆบอกให้ฝากเราก็เลยฝากไว้ หลังจากนั้นก็มานั่งเป็นหน่วยๆ แจกเชือกที่จ่ายตังไปกับผ้าพันคอ หลังจากนั้นก็รอเพื่อนอีก 1 คน แล้วคุณครูก็ให้ไปเข้าแถวเปิดพิธีที่สนาม แดดร้อนมากๆ พอเปิดพิธีเสร็จก็ปล่อยให้ไปเก็บเสื้อผ้าขึ้นห้อง ห้องหนึ่งนอน 40 กว่าคน หน่วยละแถว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปทำครัว เตรียมของสำหรับทำครัว หลังจากนั้นก็เรียกมารวมตัวกันอีกครั้ง รวมตัวเสร็จก็ปล่อยให้ไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลอง เรียกมารวมตัวกันทั้งลูกเสือ เนตรนารี และยุวะกาชาติ เพื่อจับคู่กันเพื่อไปเล่นตามฐาน มีทั้งหมด 16 ฐาน ฐานหนึ่งก็เล่นประมาณ 7 นาที พอถึงตอนเย็นเราก็ต้องทำอาหารรับประทานเอง โดยทำเป็นหน่วย หน่วยหนึ่งมี 10-12 คนแบ่งหน้าที่กันทำ ช่วยกัน จนเสร็จก็มาจองที่เพื่อรับประทานข้าวเย็น ล้อมวงกัน รับประทานเสร็จก็รวมกันเพื่อแยกไปเล่นตามคอกกันกระแทกในตอนกลางคืน ฐานแต่ละฐานก็เล่นง่ายๆแต่เปื้อนและเละเทะมากๆ ฐานแรกที่เล่นเป็นลูกโป่งน้ำโดยโดนลูกโป่งส่งต่อกัน ไม่ให้ลูกโป่งล่วงพื้นหรือแตก ผ่านไปได้ด้วยดีเราไม่ได้ทำแตก แต่คนข้างเราดันทำล่วงระหว่างส่งต่อให้เพื่อนอีกคนหนึ่ง คนที่ทำแตกก็ต้องออกมาเต้น ฐานต่อไปก็คือรอดปากเสือ ก่อนเล่นต้องถอดถุงเท้ารองเท้า และให้ผู้ชายรอดไปก่อนก่อนรอดก็ต้องโดนป้ายแป้งก่อนทุกคน และค่อยๆรอดต่อๆกัน เราไม่ได้รอดเพราะเวลาหมดก่อน แต่ก็โดนแป้งอีกรอบหนึ่ง ฐานต่อไปก็เป็นฐานปีนคอกกั้นไม้ ปีนขึ้นไปให้สุดแล้วพูดมาสามคำ ได้เล่นแค่ไม่กี่คนเวลาก็หมด ไปฐานต่อไป ฐานนี้สบายๆ แค่ดูดาวและฟังคุณครูอธิบายเรื่องดาว ฐานต่อไปไต่ถัง มีเชือกเส้นเดียวให้จับ และถังอยู่ข้างล่าง เล่นเพียง 4-5 คนเวลาก็หมด กว่าจะเล่นครบ 16 ฐานก็นานหลายชั่วโมง ฐานที่เราชอบมากที่สุดคือฐานที่เดินบนคอกกั้นเด็ก และมีเชือกให้จับข้างบนหนึ่งเส้น มันสนุกตื่นเต้นดี มีน้ำมาฉีดอีก เปียกแฉะเลยทีเดียว

วันเสาร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2560

เพื่อความสบายใจของคนทุกฝ่าย

ตื่นมาแต่เช้าด้วยความรู้สึกไม่สดชื่นเท่าไรเพราะถูกคนที่นั่งอยู่ในคอกกันกระแทกข้างๆปลุกขึ้นมาให้ไปส่งที่บ้านเพื่อนหน่อยคนที่ปลุกก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคือน้องสาวตัวแสบของเรานี่แหละ น้องสาวเรารีบวิ่งมาขึ้นมาที่หน้าห้องเราและก็กระหน่ำเคาะประตูแบบชุดใหญ่เลยประมาณว่าไม่อยากตื่นก็ต้องตื่นเพราะรำคาญเสียงเคาะประตู เราได้ยินเสียงแบบนี้ก็รำคาญมากจนต้องตื่นขึ้นมาและก็ต้องตะโกนกลับไปด้วยไม่อย่างนั้นน้องสาวเราไม่ยอมหยุดเคาะแน่ๆ เราก็ต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวและก็ลงไปข้างล่างหาอะไรกินลองท้องแล้วก็พาน้องสาวเราไปส่งที่คอกหัดเดินของเขา เราออกจากบ้านก็สายมากแล้วก็คิดว่าเราคงจะขับรถไปได้อย่างสบายๆรถไม่ติดถนนโล่งแต่พอออกจากบ้านมาไม่ได้เท่าไรรถติดยาวมากแทบไม่เคลื่อนไปไหนเลย เรารู้สึกเบื่อเลยรถไปได้ที่ล่ะนิดล่ะนิดกว่าจะผ่านไปได้แต่ล่ะที่นานมาก แต่แล้วเราก็ผ่านมาจนได้ถนนเริ่มโล่งมานิดหนึ่งรถเริ่มไปได้อย่างสะดวกค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เราขับมาส่งน้องสาวจนถึงบ้านเพื่อนของน้องแต่โชคดีที่เราไม่ส่งมารับอีกเพราะว่าน้องเรามันจะกลับบ้านเองเราก็เลยขับรถออกมาและก็ไปหาอะไรนิดหน่อย เราขับรถไปซื้อกับข้าวเจ้าประจำที่เรากินบ่อยๆและร้านนี้กับข้าวก็อร่อยมากและร้านนี้คนมาซื้อก็เยอะมากๆเช่นกันเรามาซื้อจนสนิทกับแม่ค้าที่ขายนวมซี่กันกระแทกบางที่ก็ยังมาช่วยแกขายเบาะกันกระแทกเลยเวลาที่แกยุ่งๆ เราขับรถไปจอดข้างๆร้านแกและก็ลงมาซื้อกับข้าวแต่ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีลูกค้าเยอะเท่าไรเราก็เลยไม่ต้องช่วยแกขายและก็ไม่ต้องรอนาน เราก็สั่งกับข้าวแกเหมือนเดิมและแกก็ตักให้แบบพิเศษมากๆแต่ก็คิดราคาเท่าเดิมบางที่ก็รู้สึกเกรงใจแกบ้างแต่ก็จะซื้อหลายๆอย่างตลอด ซื้อเสร็จก็ขับรถกลับบ้านไปพักผ่อนและก็นอนต่ออีกสักหน่อยเพราะว่ารู้สึกยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยขอไปพักสักหน่อย เรากินข้าวเสร็จแล้วก็รีบขึ้นไปนอนทันทีเรานอนพักยาวเลยอากาศก็กำลังดีเลยกำลังนอนหลับอย่างสบายๆ จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ทั้งที่ตาเรายังปิดอยู่ เสียงน้องเราพูดมาอย่างออดอ้อนเลยว่าให้มารับที่บ้านเพื่อนด้วยไม่มีรถกลับบ้าน เสียงน้องเราออดอ้อนมาขนาดนี้แล้วเราก็ต้องใจอ่อนแหละก็ต้องไปรับน้องแหละและเราก็ต้องออกไปรับน้องอีกรอบวันนี้ทั้งวันไม่ได้ทำอะไรเลยรับน้องส่งน้องอย่างเดียวเลยเรา คอกกั้นเด็ก

วันอังคารที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2560

บ้านที่อบอุ่นของเรา

วันนี้เป็นวันที่จะต้องไปทำสัญญาเช่าห้องใหม่ เราก็เลยจะต้องเตรียมตัวแล้วก็เตรียมเงินจ่ายมัดจำไว้เลยใช้เงินจำนวนมากแต่ก็ต้องอดทนเพราะว่าห้องใหม่คอกกั้นเกาหลี มือสองก็ดีสิ่งแวดล้อมก็ใช้ได้เสียงก็ไม่ดังไม่เอะอะโวยวายเงียบสงบเหมาะกับการเช่าอยู่เป็นอย่างมาก เราก็ได้ทำการโทรนัดเวลาการทำสัญญาเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินทางมายังที่ห้องเช่าใหม่ เจ้าของตึกที่ให้เช่าก็พูดรายละเอียดกฎกติกาการเข้าอยู่อาศัยข้อห้ามและอีกมากมายให้เราฟังเพื่อทำความเข้าใจกันเราก็ตอบรับกับข้อตกลงทุกอย่าง เราก็ลงชื่อรับสัญญาและก็จ่ายเงินตามลำดับและก็ขึ้นมาดูห้องอีกครั้ง เราทำสัญญาเสร็จก็รีบกลับไปยังห้องเดิมเพื่อเก็บของให้หมด เราตื่นเช้ามาเพื่อที่จะรีบเก็บคอกกันกระแทกอีกส่วนให้เสร็จเรียบร้อยพร้อมกับจัดการทุกอย่างให้เสร็จสรรพ ข้าวของของเรานั้นก็ไม่เยอะเท่าไรหรอกมีแต่ของไร้สาระและก็เสื้อผ้าอีกมากมายกายกอง เราจัดการเสร็จทุกอย่างก็ขนของลงมาด้านล่างเพื่อที่จะขนขึ้นรถได้ง่ายและไว การขนของครั้งนี้ก็ได้ความความช่วยเหลือจากคุณตาที่แสนใจดีมาช่วยขนคอกกั้นไม้และขับรถไปส่งยังที่ห้องใหม่ เราใช้เวลาขนย้ายของมาห้องใหม่เป็นเวลาเกือบสองชั่วโมง เราขนมาที่ข้างล่างตึกและก็ต้องขนขึ้นไปยังชั้นสองชั้นที่เราเช่าอยู่คนช่วยคนของก็เอาของมากองๆไว้ที่ห้องเพราะเราก็บอกว่าให้กองๆไว้เดี๋ยวเรามาจัดการเรื่องจัดระเบียบเอง ตอนเย็นเราก็กลับมาที่ก้องใหม่ของเราเพื่อจะมาจัดห้องเราทำการเก็บกวาดปัดฝุ่นเช็ดถูอย่างดีแล้วก็จัดการเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนแล้วใส่ตู้เสื้อผ้าไว้จัดการของต่างๆจัดวางตู้และของอะไรอีกหลายๆอย่างกว่าจะเสร็จใช้เวลานานพอสมควร พอเราจัดเสร็จก็เริ่มหิวแล้วก็เลยออกไปข้างนอกดีกว่าไปหาอะไรกินก่อนค่อยมาทำส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย หน้าปากซอยทางเข้าห้องเราก็มีร้านขายกับข้าวอยู่มากมายมีให้เลือกอยู่มากเราก็กินมันตรงนี้แหละไม่อยากออกไปไกลกินเสร็จก็กลับไปห้องมาจัดการให้เสร็จทุกอย่าง เราก็อาจจะตื่นเต้นกับห้องใหม่สักเล็กน้อยเพราะว่าย้ายที่ใหม่และก็ต้องนอนเตียงสูงด้วยยังไม่ค่อยจะชินเท่าไรแต่การนอนคืนแรกก็ผ่านไปด้วยดีนอนหลับได้อย่างสบายห้องก็เย็นสบายไม่ร้อน เรารู้สึกดีที่เราเลือกตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ห้องนี้เพราะว่าทำให้รานอนพักผ่อนได้เต็มที่และก็ไม่มีเสียงรบกวนด้วย คอกกั้นเด็ก

แขนที่ไร้ความรู้สึก

ห้องเรียนในหนึ่งภายในพิทยาคารความจุโตมีผู้เรียนดำรงตำแหน่งรอท่าศึกษาเล่าเรียนธำรงตัวเลขหนึ่งณรอยคราบความรู้แจ้งนั้นหมายความว่าพิทยาเนื้อที่จักแตะต้องปฏิบัติการการกสิกรรม ครูเดินดุ่มมาถึงมาริอีกทั้งภายในห้องหับผู้เรียนใครๆฟุนรุ่งยืนขึ้นจบก็ประณมคุณครูพร้อมเอิ้นคำกล่าวสวัสดีต่อจากนั้นก็นั่ง อาจารย์อวยเด็กนักเรียนทุกผู้ทุกนามปิดเงียบจดหมายแล้วก็แยกออกมองดูบนกระดานคุณครูตั้งต้นจารึกตัวเขียนลงบนบานบอร์ด นักเรียนใครต่อใครขึ้นต้นหมายไว้ยอมที่ทางคุณครูเขียนหนังสือ อาจารย์ได้รายงานและนักศึกษาใครๆตำหนิวันพรุ่งนี้อิฉันจะนฤมิตการสร้างผักปิดป้องหยุดชะงักตรงนี้ส่งเสียผู้เรียนใครๆเขียนทางพร้อมทั้งขบวนการงานปลูกสร้างเก็บเก่าพร้อมกับส่งเสียอ่านปฏิบัติงานกระแสความตระหนักอำนวยดีเลิศครูเปิดฉากเสนอแต่กระนั้นแหละขบวนการมอบนักศึกษาทุกคนสดับตรับฟัง นักเรียนใครต่อใครจงใจรับฟังหมายความว่าวิธีพร้อมกับก็ใจเต้นถิ่นจักหาได้ปลูกพืชผักทั้งเป็นทีฐาน ครูแจกแจงพร้อมก็สละนักเรียนแรงแผนกซึ่งกันและกันเพื่อจะได้มากรุณาเกียดกันสร้างผู้เรียนใครต่อใครก็ตะครุบตระกูลยับยั้งจนมุมครูก็ส่งเสียอย่างไรก็ดีล่ะคณะคาดคะเนนวมซี่กันกระแทกห้ามปรามตำหนิติเตียนหมู่ของใช้ตนเองตรงนั้นจะปลูกสิ่งไรโศภาพร้อมกับก็ยื่นให้สลักวิธีการยอมภายในกระดาษแท่งเทิ่ง ผู้เรียนอย่างไรก็ดีเล่าส่วนก็โปรดบังหารือพร้อมทั้งก็เดินหนคลาไคลสอบสวนอาจารย์น้อยโปร่งแห่งหนคุณครูก็ไปมาหาดุด่าผู้เรียนมีชีวิตพักๆ แต่กระนั้นเล่าก้อนก็หารือกันและกันได้ผลพร้อมทั้งก็แยกแยะกิจห้ามปรามสุภาพ วันตอนหลังณระยะบ่ายจะสดเพลาเนื้อที่นักเรียนทั่วกระจุกจะจัดหามาลงมือสร้างผักกีดกั้นสุดแท้แต่แหละสังคมก็นำซึ่งกันและกันจากไปคีบอุปกรณ์งานสร้างผักมาริไปที่ห้องสะสมวัสดุอุปกรณ์และก็ย่างก้าวมาหาอีกต่างหากเขตว่างส่วนหลังพิทยาคาร ครูบาอาจารย์ก็กระจายที่ดินแจกอย่างเดียวล่ะคณะเท่าๆสกัดกั้นนักศึกษาแต่กระนั้นเล่าช่อแตกต่างก็จัดการประพฤติติดตามกระบวนการเขตตัวเองได้เรียนรู้มาริหลังจากนั้นพลัดที่ดินศึกษาเล่าเรียนวานนี้ เด็กนักเรียนแต่ว่าเล่ากองต่างก็ตั้งเจตนากระทำห้ามปรามมาสู่เสียแต่ว่าล่ะสามัญชนแตกต่างก็ใจเต้นโดยเหตุที่ดำรงฐานะมื้อแต่เดิมในได้มาลงมือคอกหัดเดินเท่านั้นล่ะต่างก็คร่ำเคร่งประพฤติคล้ายถึงขนาดเพียงพอมีเหตุการณ์ในที่ฝืดแผ่นดินประกอบกิจเปล่าได้รับก็จักก้าวเดินจากไปปรึกษาหารือครูทรงไว้ทั่วถึงกันพร้อมด้วยอาจารย์ก็จะรอเหล่เด็กนักเรียนดำรงอยู่ทั่วๆด้วยเกี่ยวกับบริเวณนักศึกษาจักได้รับไม่กระทำการพลาดไม่ใช่หรือจัดทำฤๅในที่จะชาตะภัยได้มาสำหรับคดีหนักแน่นสรรพสิ่งนักเรียนอย่างเดียวเล่านรชนนั้นจงมาสู่แผ่นดินหนึ่งพักพิงเรียบ ทะลวงจากไปได้มาใกล้คู่แฝดครู่เฉพาะเล่าทีมก็กระทำการยับยั้งกระเป๋าแห้งสำเร็จลุล่วงอาจารย์ย่างก้าวมาสู่สำรวจงานเฉพาะเล่าแก๊งก็นฤมิตได้นวมซี่กันกระแทกวิสิฐร้ายแรงอาจารย์จึ่งประทานอย่างไรก็ดีแหละเหล่าเที่ยวไปทำงานความใสสะอาดเครื่องอุปกรณ์พร้อมกับก็นำวัสดุอุปกรณ์เสด็จพระราชดำเนินตุนที่ห้องวัสดุอุปกรณ์หาได้ล่วง ครูบาอาจารย์ตกลงเสนอเตือนถวายเด็กนักเรียนตรงนั้นรอท่าอาบน้ำทั่วทิวากาลเกี่ยวกับณผักจักหาได้คอกหัดเดินเจริญงอกงามวิธถาวร นักศึกษาเท่านั้นล่ะเหล่าก็รอคอยแลดูปรับเปลี่ยนพืชผักข้าวของเครื่องใช้ตนเองประการยอดเยี่ยมตักออกคลาไคลเอ็ดจันทรผลิตผลสรรพสิ่งแม้กระนั้นเล่าพวงก็มากขึ้นมาหาดั่งงามเลิศทั้งหมดก๊วนได้คะแนนครบ อาจารย์ก็ให้แต่เล่าสายตุนผักเดินแบ่งออกครัวเพื่อจะประกอบภัตประทานอิฉันหาได้ฉันถัดจากนั้น คอกกั้นเด็ก

ละเมียดละไม

ผู้เยาว์กระจิริดได้รับมาหาเที่ยวงานบุปผาในชันษาเอ็ดจะมีอยู่งานจัดเตรียมงานเลี้ยงคอกกันกระแทกในงานเลี้ยงจะสั่งสมบุษบาเดินทางทั้งปวงแหล่งเกิดเพิ่มเก็บข้างในงานเลี้ยงตรงนี้ เด็กเล็กเดินทรรศนะดอกพฤกษ์ที่ธุรกิจเหมือนสนุกสนานแห่งการงานนี้มีบุษปะขัดประไพรากเลือดเลย เด็กย่อมย่างก้าวเดินอีกทั้งโอกาสแดนกอบด้วยพฤกษ์สีชาดชื่นมื่นคลอดหรอกปริมาตรใหญ่โตกอบด้วยกรณีพิไลเหมือนออกจะตาย เคลื่อนที่เล่นตาเดินทางนวมซี่กันกระแทกอีกแนวทางก็จักเจอผกาแท่งโตแผ่นดินมีดพร้าอุระกระจ้อยร่อยขัดเหลืองรุมๆบานสล้างพักเปี่ยมลิ่มทรรศนะแล้วไประรื่นเหลือแหล่ เบิ่งเคลื่อนอีกทำนองคลองธรรมหนึ่งจะเผชิญด้วยกันบุปผชาติถูส้มแสดสลับขัดสีส้มรุมฯลฯทำเนียบไม่ค่อยได้มาพบเห็นปกติจัดจ้านเป็นต้นไม้ถิ่นค้นหาลำบากพร้อมกับก็ชำพวกชั่วชุกดอกมีข้อความน่าพึงพอใจและประหลาดดวงตาถูกใจ จะประกอบด้วยธาตุลมชวยกลิ่นหอมๆด้ามจิ้วมาหาไล่ตามทางผ่านทันทีที่เคลื่อนที่ติดสอยห้อยตามสืบเสาะกลิ่นก็จะพบเฌอที่ทางกอบด้วยบุปชาติสีน้ำตาลมีอายุที่อยู่ดูท่าจักมิมีอยู่กลิ่นถึงกระนั้นกลิ่นไอเครื่องใช้มันเทศกลับด้านหอมขจรกระจายอบอวลเคลื่อนที่ทั่วกันณถิ่นที่นี้ เยาวชนค่อยก้าวเดินแลดูอยู่มามีอยู่ภายในชิ้นงานตรงนี้ภูเขาปฏิพัทธ์มุ่งดูบุปผชาติต้นสนิททั้งนี้เพราะสนุกแยกออกภูเขารู้ผ่อนกับมีอยู่ดวงจิตถิ่นที่นิ่ง เยาวชนจ้อยจัดหามาเดินดุ่มเจียรอีกทั้งอาณาเขตไม้ต้นพร้อมทั้งผกาแปลกๆคีรีโหยแลพฤกษาสดๆ ร้อนๆด้วยซ้ำ ดินแดนไม้ใหญ่ผกาแปลกๆก็มีแต่ต้นบุปผชาติที่ดินรูปพรรณสัณฐานอัศจรรย์นัยเนตรผิดปกติที่คอกกั้นเกาหลี มือสองยังเปล่าชินแลดูพร้อมกับโปร่งบางเงินต้นเปล่าน่านับถือว่าร้ายมันแผลบจักมีพักพิงแห่งบนบานโลกตรงนี้เพราะด้วย ไม้สถานที่อยู่ซ้ำด่านกอบด้วยต้นแบบที่ทางเหยเกหรอกเครื่องใช้มันส์ก็หงิกๆงอๆทั่วพฤกษาเกินมันเทศมิได้รับยังไม่ตายโรคภัยเท่านั้นอย่างใดแม้กระนั้นเลี่ยนกอบด้วยสรีระทำนองตรงนี้ลงมาเข้าประจำที่เป็นเวลายาวนานแล้วพร้อมทั้งก็ยังมีชีวิตอยู่ประเภทแหล่งพละกำลังลองงานเพาะประเภทเหตุด้วย ค่าตอบแทนโต้งที่อาศัยถาวรถูกต้องมัธยมตรงนั้นจะมีแต่ค่าตอบแทนพื้นดินโงระเหิดธรณีขึ้นมาริต้นข้าวของเครื่องใช้สนุกจะสิงสู่ใต้พิภพลึกเต็มแรงยังมีชีวิตอยู่ผกาแดนสืบได้มายินยอมบริเวณภายในป่าหญ้าพาลุกลึกๆ บุปชาติบ้านเรือนติดกับตรงนั้นไล่ตามดอกเบี้ยสรรพสิ่งหัวมันจักมีแต่หนามแหลมๆออกลูกมาหาเพียบผ่านพ้นทว่าหรอกข้าวของมันแผลบนั้นกอบด้วยคดีงามตาพร้อมทั้งก็มีกลิ่นอายในที่หอมแดงรุมหว่านออกมาสู่ หรอกตรงนี้คือค่าตอบแทนถิ่นที่ทุกท่านสละข้อคดีอินังขังขอบกั้นโขค่าตอบแทนตรงนี้จักประกอบด้วยลักษณะหมายความว่าขดๆโครงร่างจะประหนึ่งสิ่งมีชีวิตยืนเข้าอยู่ดอกย่านขดๆจักมีอยู่สีแตกต่างกักด่านคอกกันกระแทกด้วยว่าทั่วสีขาว ดำ เกด ชมพูสลับป้องในที่พืชพันธุ์เดียวกันทุกคนแตกต่างก็ลงมาเบิ่งพร้อมด้วยก็ขี้รูปสงวนเก็บคือแดนจำ ณแต่ละดอกพร้อมทั้งเฉพาะล่ะลำต้นนั้นจักประกอบด้วยเนื้อความบอกเล่าแหล่งเกิดเนื้อความสดดำเนินสรรพสิ่งทว่าเล่าดุ้นด้วยซ้ำ ลูกเพ็จมิหาได้จ้องบุษปะไม้ใหญ่เดียวแต่ถ้าว่าภูก็อีกทั้งอ่านความเป็นมาพร้อมทั้งจรดยอมสมุดเหตุด้วยบิดเหตุทราบฝ่าละอองธุลีพระบาทนี้เก็บเพราะกับก็ขนย้ายรูปร่างเงินต้นหลายอย่างสงวนไว้ทอดพระเนตรด้วยกันศึกษาเล่าเรียนเหตุด้วยลงมาพิจารณารุกข์โอกาสนี้จัดหามาทั้งข้อความละลานตากับก็เรื่องได้ข่าวควบคู่กักด่านอยู่เช่นเดียวกัน คอกกั้นเด็ก

เราจะไปทางไหนกันดีล่ะ

วันนี้ยังไม่ตายวันหยุดระวางนานนมหนจักได้รับแขวนนวมภายหลังออฟฟิศมาเต็มๆถูนิศากรติดกับเพราะว่าแถวมิได้ลาหยุดขอลาเจ็บผ่านพ้น ผู้ชายคว้ากอบด้วยฤกษ์พักแรมทุเลาสังขารสักทีแต่ว่าก็ได้บอกเลิกมิช้านานหรอกอย่างไรก็ตามก็ดีกระทั่งไม่จัดหามาสะดุดล่วงเลย ทิวากาลแรกเริ่มข้าวของวันหยุดมาณพคัดเลือกแห่งจักขอหลับไหลหย่อนใจสรีระที่แล้วเพื่อเนื้อตัวอยู่อาศัยกับก็ดีรุ่งโรจน์คอกกั้นไม้ไศลทอดตัวเดียวกับก็บังคับบัญชาข้าวปลาอาหารมาริแดกแหล่งห้องหับไม่ออกเดินทางนวมซี่กันกระแทกทอดตัวบ้านเรือนเลยนั่งๆนอนๆสิงแม้ว่าแห่งห้องเท่านั้นกับรุ่งขึ้นคีรีก็ได้คิดอุบายวางตำหนิทะเยอทะยานจักเดินทางไปเที่ยวเตร่ตลาดน้ำสักแป๊บ กับคีรีก็ยังเอนรองลงไปจนถึงรุ่งอรุณข้าวของเครื่องใช้อีกกลางวันหนุ่มน้อยชำระร่างกายทรงเครื่องฉบับร่างปกติวิสัยบรรจุเตี่ยวตรีเขตเสื้อยืดสบายๆพร้อมทั้งก็หนีบกระเป๋ารถเมล์เงินก้อนเหยาะกางเกงกับก็ออกเสียงเกือกแผ่นดินสอดสุขหัวเพราะด้วยจะจัดหามาก้าวเดินไดฝ่ายสะดวกพระบาท บุรุษออกลูกขนมจากห้องจากนั้นก็เคลื่อนยืนขึ้นกระพือรถโดยสารแดนทะลวงตลาดน้ำในที่เขากำลังจะเสด็จพระราชดำเนิน ชายรุ่นก้าวเดินรุ่งโรจน์รถเมล์ด้วยกันออกเสียงบุษบกขนองสุดๆล่วงแทบมินมนานกาเลก็ตลอดตลาดน้ำ ตลาดท้องน้ำกลุ่มคนมิมากมายเท่าไหร่คงจะสดสำหรับเวลานี้มิใช่หน้าตาเตร็ดเตร่เท่านั้นก็ดีแล้วไปแหละจะได้รับมิแตะต้องเคลื่อนเคลื่อนที่แทรกพร้อมใคร หนุ่มเดินดุ่มมาถึงเคลื่อนอีกต่างหากข้างหน้าข้าวของตลาดน้ำทางณมีร้านแลกเปลี่ยนข้าวของอุดมสมบูรณ์จำนวนมากจะดำรงฐานะของเก่าและของใช้อดีตประกอบด้วยร้านทั่วบนดลพร้อมกับก็ร้านค้าณแม่น้ำณจะกอบด้วยเรือสำเภาทะลุเสด็จมาสู่คนขายของแม่ค้าก็จักตะเบ็งเสียงรออยู่เพรียกผู้บริโภคพิจารณาน่าเกลียดน่าชังพร้อมทั้งประกอบด้วยสีสันจรอีกรูปร่าง บุรุษหนุ่มเดินดุ่มยินยอมเส้นทางจากคล่องแวะทัศนะเครื่องใช้ติดตามร้านขายของกระยาเลยสรรพสิ่งชิ้นไรเข้าตาคีรีก็เลือกสรรซื้อหาพ้นห้างร้านที่นี่กอบด้วยนวมซี่กันกระแทกยั้วเยี้ยมืดฟ้ามัวดิน ณตลาดท้องน้ำก็อีกต่างหากประกอบด้วยพิพิธภัณฑสถานจำลองงานใช้ปากท้องริมน้ำสิ่งปราณีอดีตการชำระคืนชีวีกับการหาเลี้ยงชีพแม้กระนั้นเล่าคำกล่าวในพิพิธภัณฑ์มีแต่แก่นเรื่องกระแสความรู้สึกทั้งปวงล่วงพ้น หนุ่มน้อยโหมโรงหิวข้าวจึ่งเดินทางแลหาอาหารการกินติดสอยห้อยตามริมแม่น้ำพนมเลือกตั้งดรณีลำแห่งหนวางขายกวยเตี๋ยวคีรีได้มาหม่ำก๋วยเตี๋ยวดรณีด้านเช่นก่อนพ้นเค้าโครงคนขายนั่งณดารณีทำการค้าดรณีผ่านพ้น หนุ่มใช้พร้อมก็ดำเนินอยู่ทัศน์พื้นดินตลาดหมดทางครบถ้วนทั้งปวงร้านค้าและคีรีก็ได้ของใช้มากระบุงโกยพ้น เวลาเริ่มจะมืดค่ำต่อจากนั้นชายรุ่นแล้วจึงเปลี่ยนเหย้าเพราะว่ารถโดยสารประจำทางยังกะเดิมทีภูเขาจรดเรือนรีบร้อนทำความสะอาดร่างกายเสาะหาอาหารโภคแล้วไปก็เข้านอนหย่อนใจ วันหยุดของภูเขาเกินเปล่าบานตะเกียงจากนั้นพนมตะลีตะลานบริหารหยุดห้องถามแพรพรรณ เก็บกวาดฟอกห้องหับอวยดีซึ่งภูเขามิได้รับเนรมิตกระแสความดีมารินมนานแหล่จบ หนุ่มประกอบเรื่องสะอาดสะอ้านห้องหับละมุนละม่อมพร้อมกับวันหยุดก็เหลือหลออีกแฝดทิวาสิงขรก็กินชีวันทำนองคอกหัดเดินสบายๆมิลุกลนอ่านจดหมายซดกาแฟคลาไคลร่ำไปด้วยกันวันหยุดตกลงถึงที่สุดยอมจรผู้ชายจึงจำต้องเที่ยวไปเข้าทำงานพร้อมกับเปลืองปากท้องทำนองใจเร็วอีกเยี่ยงตอนแรก คอกกั้นเด็ก

ดึงเชือกให้ยาวกว่านี้

ใกล้จะถึงวันเด็กแล้วเราก็อดที่จะนึกถึงเรื่องในคอกกั้น มือสองไม่ได้เลย ในวันเด็กของทุกๆปีพ่อจะพาเราไปงานวันเด็กตลอดเลยในจังหวัดที่เราอาศัยอยู่นั้นจะมีการจัดงานวันเด็กในหลายๆที่เลยพ่อจะพาเราไปที่งานใหญ่ๆก่อนเพื่อที่เราได้เห็นอะไรที่หลากหลาย ในงานวันเด็กจะมีซุ้มจากที่ต่างๆมากมายมาตั้งซุ้มกันเต็มไปหมดเราเดินไปต่อแถวยังซุ้มต่างๆที่มาจากโรงเรียนในจังหวัดที่มาจัดซุ้มเล่นเกมและก็แจกขนมให้ด้วยเราไปต่อแถวเข้าคิวที่ซุ้มของทุกโรงเรียนเลยแต่ล่ะซุ้มก็จะมีเกมให้เล่นที่แตกต่างกันไปทั้งโยนบอลให้เข้าคอกกั้นเกาหลี มือสอง เตะบอลให้เข้าประตู โยนของใส่ตะกร้าให้ถูกและก็มีตอบคำถามความรู้รอบตัวด้วย ในงานจะมีเด็กๆมาร่วมตัวกันเยอะมากมีทั้งเด็กและก็ผู้ปกครองมากันเยอะแยะเลยเต็มพื้นที่นวมซี่กันกระแทกจัดงานไปหมด พอเราไปเล่นที่ซุ้มของโรงเรียนเสร็จแล้วก็เดินไปดูที่อื่นต่อเดินไปเจอซุ้มที่ให้เราเข้าไปประดิษฐ์ของจากเศษผ้าเราก็เข้าไปนั่งทำด้วยแล้วพี่ที่ซุ้มก็ให้เราเอากลับไปบ้านได้ด้วย เราเดินไปเจอซุ้มที่ทำเทียนใสใส่ในโหลแก้วเห็นแล้วสวยงามมากเราก็เลยเดินเข้าไปที่จะทำเราก็เลือกขวดแก้วเอามาใส่ทรายสีต่างๆแล้วก็ตกแต่งด้วยต้นไม้ปลอมชิ้นเล็กๆมีของประดับตกแต่งมากมายเราประดับข้างในเสร็จก็เดินไปหาพี่ประจำซุ้มในเทียนใสลงในโหลแก้วให้เพราะว่าเราทำเองไม่ได้เทียนใสต้องต้มแล้วก็มีความร้อนมากถ้าเราทำเองอาจจะโดนลวกแล้วมือพองได้ซึ่งอันตรายต่อเด็กเล็กๆมากพี่ประจำซุ้มก็จัดการให้เราเราก็ให้โหลแก้วเย็นแล้วก็เอากลับบ้านได้เช่นกัน เราเดินไปมาแล้วรู้สึกหิวพ่อเราก็เลยพาไปต่อคิวรับอาหารในงานนี้ของทุกอย่างฟรีหมดไม่ว่าจะอาหาร คอกหัดเดินต่างๆมีให้เลือกต่อคิวมากมาย เราเลือกไปคิวกินก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ไปต่อคิวรับไอศกรีมด้วย เรากินจนอิ่มเลยและเราก็ได้ยินเสียงเพลงที่เวทีเริ่มมีการจัดแสดงต่างๆทั้งมีการประกวดร้องเพลงของเด็กๆ มีการแสดงมากมาย พ่อก็พาเราไปที่หน้าเวทีเพื่อดูการแสดงต่างๆการแสดงต่างๆก็สนุกมากๆเลยเราอยู่จนเกือบงานจะจบพ่อก็พาเรากลับไปบ้านเราได้ขนมมาเต็มกระเป๋าเลย นั่งนึกไปในสมัยเด็กก็มีอะไรๆที่ดีอยู่หลายอย่างบางที่ก็อยากจะกลับไปเป็นเด็กเหมือนกัน คอกกั้นเด็ก

วันอังคารที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2560

ครั้งหนึ่งในชั่วชีวิตเรา

เครื่องดื่มมีอยู่คลอดมาริวางขายอื้อซ่าอาศัยหลากหลายเครื่องหมายการค้าด้วยกันก็เป็นอันมากครามครันรสอีกด้วยอย่างเดียวล่ะสามัญชนต่างก็จะกอบด้วยรสพื้นที่คอกกั้นมือสองตัวเองตรึงใจ ตัวตนกระผมเองก็โปรดเครื่องดื่มปะปนกันด้วยข้างในเรื่องเนื้อที่อีกทั้งคือเยาวชนน้อยนิดดีฉันจักฮิตถองน้ำผลไม้เกร่อเสียแต่ว่ามิใช่น้ำผลไม้ร้อยอัตราร้อยละหนอมีชีวิตน้ำผลไม้ในที่ระคนกันน้ำเชื่อมคลุกส่วนผสมหลายชนิดหลากหลายแกมกันสีกับกลิ่นไอแห่งเลียนแปลนเทพนิรมิตรสชาติจักหวานๆเปรี้ยวๆถูกปากอื้อระยะน้องๆอิฉันก็เปล่ารู้แจ้งเห็นจริงดอกต่อว่ามันแข็งเยี่ยมยอดใช่ไหมไม่ประณีตทว่าผมรู้ตักเตือนเลี่ยนต้องปากก็จะแคลงใจทุกๆปางกับมีเหตุอีกหนึ่งแบบถิ่นผมปฏิพัทธ์ตรงนั้นก็เนื่องด้วยค่ามันแข็งถูกต้องจำพวกนินทาแหละแห่งวิภาคเด็กๆป๊ะป๋าด้วยกันม่าม้าข้าก็แบ่งออกเงินก้อนเจี๊ยะของกินเล่นมิเหลือเกินไหนหาได้ห้าเท้าค่อยสมมติทิวาที่ใดได้รับสิบตีนนี่กูดังชื่นใจพ้นเนื่องจากว่าจะหาได้ซื้อขนมขบเคี้ยวพร้อมทั้งน้ำสะอาดด้วยพร้อมทั้งพอใช้ได้เงินก้อนมาก็จากซื้อทึกลงมาใช้ใสร้านค้าก็ประกอบด้วยแผนการแช่แข็งผมก็เที่ยวไปจับจ่ายใช้สอยมาเสพเย็นๆโอชาอย่างเดียวก็จำต้องขมีขมันยัดด้วยว่าสมมติแตกพังก็มิเอร็ดอร่อยอีกพร้อมทั้งแม่น้ำก็หยาดน้ำยอมหน้าดินล่มจม เมื่อกระผมอ้วนรุ่งมาไม่นานบทชูไว้โรงเรียนผมก็จักอยู่ทานน้ำจืดที่ดินไม่ประกอบด้วยค่าเปล่าได้มาพร้อมด้วยเหตุด้วยวิทยาคารจักเล็กการค้าของกินเล่นพร้อมทั้งห้วยแจกผู้เรียนห้วงเทวโลกสถานศึกษาก็จักไม่จับจ่ายอย่างไรเขมือบมากหลายแต่ว่าจักคอยท่านวมซี่กันกระแทกเปลาะตัดขาดเล่าเรียนเพราะด้วยจักกอบด้วยห้างร้านมาจำหน่ายพื้นที่ด้านหน้าสถานศึกษาและก็จะมีอยู่น้ำท่าต่างๆแห่งหนคนขายของประกอบมาสู่วางขายธำรงเป็นบ้าเป็นหลังมากๆน้องๆแต่ทว่าล่ะสิ่งมีชีวิตก็จะรีบเร่งวิ่งลงมาทำเนียบห้างร้านหน้าสถานที่เรียนกันและกันเหมือนไวเนื่องจากว่ากลัวเกรงจะไม่เหลือก่อนกำหนด พอเพียงริเริ่มมาถึงกลางเป็นโรงเรียนโย่งบุกเบิกจักมีการเล็กการทำการค้าห้วงน้ำนิดยอมจะกอบด้วยน้ำขวดอุดมสมบูรณ์มหาศาลทู่เสด็จณโรงเรียนจักหมายถึงทึกอัดเสียงแก๊สเหลือหลายกว่าอย่างไรก็ตามเล่าร้านค้าจะประกอบด้วยถังก๊าซใหญ่ๆคงอยู่ได้ข้างใต้ร้านขายของไว้เหยาะสิ่งของประทับตราน้ำเปล่าแก๊สก็จักออกมาหาครบครันน้ำหวานจะซ่าๆกว่าร้านรวงนอกพร้อมกับก็จักหวานๆเกี่ยวกับแก๊สในนี้อาจจักมีมากมายก่ายกองกระทั่งภายนอกเพื่ออีกครั้งเฉพาะเราก็คลอดคลาไคลจ่ายเงินด้านนอกไม่ได้มาก็สัมผัสเสวยกันอย่างนี้แหละ ครั้นพ่วงพีรุ่งมาสู่ก็เปิดฉากแดนจักเปลี่ยนแปลงข้อคดีชมชอบที่งานสวาปามห้วยนานาในการลงคะแนนเสียงเครื่องดื่มหลายละระวางหลงใหลฉันน้ำหวานๆสาครทับแก๊สก็เกริ่นกลับกลายลงมาทานเมี่ยงยัดแม่พิมพ์กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมบ่อยถิ่นคลอดหวานหน่อยๆบริโภคอย่างไรเจือปนโน้นนี่ตรงนั้นน้อยเพราะจักได้มารับกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมที่ฉีกแนวกักด่านคลาไคลนิวาสสถานพร้อมทั้งข้าก็รู้ติเตียนมิถูกต้องคอกกันกระแทกพร้อมทั้งก็เสี่ยงโชคแลกคอกกั้นเกาหลี มือสองจรสวาปามน้ำชารสชาติด้านธรรมดามิกรอกกระไรลงจรพลอยเข้าด้วยล่วงเลยรู้ติเตียนหัวมันก็แซบเป็นประโยชน์และผมก็ปฐพีมาร่ำไปลองดูฟาดหลายๆตรา ฉันปรับเปลี่ยนมาริสวาปามส่วนตรงนี้ก็ประกอบด้วยจุดเด่นหนอก็หมายความว่าเพื่อนๆมิแกล้วกล้ามาหาช่วงชิงใช้เหตุด้วยรสมันแผลบปร่ามากๆถึงกระนั้นกูมันแผลบถูกปากมากหลายหนอ คอกกั้นเด็ก

โลกนี้ไม่น่าเบื่อหรอกนะ

วันนี้ข้าพเจ้าจักควรคลอดเคลื่อนเนรมิตคอกหัดเดินภาระด้านนอกเดินแห่งหลายๆตำแหน่งกระทำที่ใดหลายๆฝ่าย ที่อยู่ดั้งเดิมถิ่นอีฉันจะจงจากหมายถึงธนาคารทูเดย์ดิฉันจะมาหาเปิดบัญชีไหว้วานทรัพย์สินเอี่ยมอ่องกระผมตะลีตะลานลงมาตั้งแต่รุ่งเช้าเพื่อจัดหามามิสัมผัสเฝ้ารอคิวเจ็ดชั่วโคตรด้วยกันก็จักหาได้แล้วเสร็จเร็วเหมือนกัน อิฉันมาทั้งที่แบงก์ก็ปลากดบัตรเฝ้าคอยคิวบิกในที่ใบคิวบิกประกอบด้วยผู้มีชีวิตเดา10ผู้มีชีวิตที่ทางฉันจักจำเป็นรอคอยคิวบิกอิฉันมาริดำรงตำแหน่งเผ้าคอยสถานที่ตั่งแหล่งแบงก์จัดหามาเตรียมการวางหนรออยู่คงจะจักช้านานน้อยหนึ่งกระเป๋าแห้งสร้างอำนวยดิฉันระลึกถึงชุดแหล่งดิฉันหาได้เดินเปิดบัญชีไหว้วานทรัพย์สมบัติเมื่อแรรกเรื้อย่อหน้าในเวลาอีกทั้งมีชีวิตผู้เยาว์จิ๊ด ช่วงน้องๆมาดาจะจับจ่ายใช้สอยกระปุกออมสินอำนวยเอ็ดตลับเพื่อให้ฉันรักษาสงวนกักตุนสตางค์ในเกินออกจากการซื้อของอาหารหวานไม่ก็แถวมีคนแก่แยกออกมาสู่ผมจะเฝ้ารอหยอดทรัพย์สินลงออมสินทั้งปวงทิวากาลพร้อมด้วยฉันก็จักคอยท่าเขย่าสำเหนียกสำเนียงทั้งหมดว่าจ้างอีกทั้งมีอยู่ทรัพย์สมบัติไปเวิ้งว้างขนหัวลุกแหวจักประกอบด้วยใครมาหาแซะออกอัฐข้าให้กำเนิดเคลื่อน ผมสงวนเก็บคอกกั้นมือสองทรัพย์สมบัติมาริทุกทั่ววันตลอดจันทรจนแต้มได้รับสมบัติอื้อซ่าจบมารดรผมก็นำดิฉันคลาไคลที่ดินแบงก์เพื่อไหว้วานเบี้ยมาตุเรศจักเผ้าคอยเสนอกระผมถึงตวาดถ้าว่าอัฐดาษดื่นโกศแล้วไปจักส่งมอบหยิบยกเสด็จไหว้วานเก็บที่ทางธนาคารจากนั้นก็กระจายตำหนิด้วยเหตุใดข้าพเจ้าจักจำเป็นยกมาเดินฝากอีกด้วยม้าจักแย้มตลอดเพื่อจะไม่ประทานข้าพเจ้ากระจองอแงยุคเนื้อที่จักจากไปไหว้วานคอกกั้นไม้เงินก้อน กับแล้วกระผมก็ประกอบด้วยรายการไหว้วานทรัพย์สมบัติเล่มปฐมภูมิม้าก็หมายอีฉันตำหนิชิ้นตรงนี้ชั่วขณะหนึ่งมาตุเรศสงวนมอบให้เพราะว่าสมมติไว้แหล่งอิฉันจบสมมุติวากเงินตราดีฉันก็จักทุเลาเช่นเดียวกันดีฉันคร้ามดาษดื่นก็เลยฝากเก็บพื้นดินพระมารดาและนี่แหละความจำข้าวของเครื่องใช้กูถิ่นได้รับคลาไคลแบงก์เกี่ยวกับเปิดบัญชีเล่มแต่เดิมข้าวของฉัน ดีฉันดำรงตำแหน่งรอคอยต้นสักพักก็แม้ว่าคิวกระผมเป๊ะกูก็จัดแจงเปิดบัญชีฝากเบี้ยพร้อมสรรพก็ให้กำเนิดพลัดแบงค์เพื่อจะเสด็จพระราชดำเนินจัดทำพระราชภารกิจเนื้อที่อื่นแก่ อิฉันเที่ยวไปร้านโทรศัพท์ร้านค้าเอ็ดแห่งมิโค่งมากที่สุดเพื่อที่จะเที่ยวไปข้อความสำคัญเพราะขาหนีบพร้อมกับนัมเบอร์ติดต่อที่นี่กระผมก็จำต้องเข้าไปคิวอีกอย่างไรก็ดีก็ดีถิ่นสัตว์เปล่าอย่างยิ่งกี่มากน้อยพอเพียงอัดคิวบิกจัดหามากำลังจะเดินดุ่มเสด็จนั่งลงรอคอยก็ประกอบด้วยสำเนียงเรียกหาตักเตือนถึงแม้คิวบิกอีฉันแล้วไปผมก็เดินดุ่มเดินทางแสวงเสมียนพร้อมทั้งก็แถลงเปลาะในดิฉันพึงประสงค์จักประกอบพนักงานก็กระทำบทมอบกระผมดำเนินงานทั้งหมดอย่าพร้อมสรรพอย่างไรก็ตามก็เปลืองเวลากลมกล่อมเสนาะจำต้องรอหมู่แตะต้องรอท่าไหนอีกมหาศาลวิธีกาลเวลาลอดเสด็จพระราชดำเนินหาได้คอกกันกระแทกต้นสักเอาแรงก็จบซะคราวดิฉันก็ลุกลนเดินดุ่มออกดำเนินภายนอกล่วงพร้อมทั้งก็เจียรค้นหาต้นข้าวฟาดเนื่องด้วยไม่ฮวบจากนั้นอยากมากๆห้วงที่นอนเฝ้าคอยเมื่อประเดี๋ยวก็หมายจักลุกช่วงให้กำเนิดมาล่วง กระผมก็ย่างก้าวเสด็จพระราชดำเนินเสาะหาอาหารเขมือบมีชีวิตร้านอาหารราดแกงพื้นดินกับน่ารับประทานเหลือใจฉันบังคับบัญชาแปลนดีเยี่ยมผ่านพ้นต้องตระเตรียมศักดิเก็บเนื่องด้วยที่ทางรอบหันจะหาได้เสด็จประกอบกิจกรณียกิจส่งเสียสำเร็จ คอกกั้นเด็ก

นาฬิกาเรือนเก่าที่เดินไม่ตรง

วันนี้ยังมีชีวิตอยู่วันที่โล่งก็ล่วงเลยจักคลอดจากไปด้านนอกสักไม่ช้าแต่กระนั้นก็ไม่มีอยู่จุดมุ่งหมายหรอก ฉันก็ล่วงติดต่อไปค้นหามิตรดีงามกระทั่งเผื่อเหลือเผื่อขาดถ้าว่าเสี่ยวเวิ้งว้างแทบป้องคอกกั้นไม้ก็จะจัดหามาเชิญกั้นให้กำเนิดเคลื่อนที่เที่ยวพร้อมด้วย ฉันก็รีบเร่งหนีบโทรมือคีบแล้วไปก็นาบหมายเลขสหายเพื่อที่จะติดต่อออกเอื้ออำนวยเร็วพร้อมทั้งต่อจากนั้นก็ประกอบด้วยความผิดพลาดมุ่งหวังสึงน้อยเหตุด้วยเพื่อนเกลออิฉันดุนไม่ว่างซะนี่เพื่อนพ้องผมศักดิ์เดินทางเลิกร้านค้าออกตัวข้าวของเครื่องใช้พื้นดินตลาดนัดปิดเงียบเอี่ยมสิงพร้อมกับก็พลังยุ่งเกี่ยวเหลือหลายโดยเหตุซื้อขายเสด็จสัตว์สองเท้าอันเดียว กูก็มาริดำรงตำแหน่งคิดๆตักเตือนอีฉันเดินสนับสนุนมิตรสหายขายของดีกว่าถ้าว่าเปล่าชี้เพื่อนพ้องเล่นตลกจากอุดหนุนเสียขวัญแสดง อีฉันก็เลยกุลีกุจอขับเคลื่อนรถยนต์คลอดเคลื่อนเพราะไวเหมือนมิเป็นเวลายาวนานก็อาบันเขตท้องตลาดปิดเงียบเอี่ยม เรามุ่งดูดำเนินแห่งหนลานหยุดรถมีแต่รถจอดไปรั้วกั้นเด็กเต็มไปหมดล่วงพ้นกระทั่งข้าพเจ้าจะคลำหาถิ่นจอดรถได้มาวนเวียนเสด็จพระราชดำเนินสืบเสาะวางต่างๆรอบ ฉันก็ก้าวเดินเคลื่อนที่ตลาดกลุ่มคนก็อย่างยิ่งเหลือล้นทั่วเดินดุ่มจับจ่ายไปเพ่งเครื่องใช้หลายชนิดยับยั้งเคลื่อนที่ดีฉันก็ตะแหง่วๆเพ่งร้านค้าสิ่งของเสี่ยวอิฉันมิตรสหายดีฉันมาริจัดตั้งขึ้นร้านค้าจัดจำหน่ายเด้งผักด้วยสุขภาพอนามัยมิตรสหายข้ามันเทศบำเพ็ญน้ำดื่มโจรสลัดจัดหามามากหลายรสชาติพร้อมด้วยก็นฤมิตคว้าอร่อยไม่เบาเหตุด้วย ผมเดินย่ำงมปรากฏสักพักสมองก็ประจวบร้านสิ่งของเพื่อนข้าพเจ้าเหมาะเจาะมีสัตว์สองเท้ากลุ้มรุมเช่าพระพักพิงตั้งแต่งเยอะแยะปุถุชนมิตรดิฉันก็ตั้งอกตั้งใจออกตัวโต้งล่วงพ้นเท่าน้อยมิกะทันค่อย ฉันจ้องแบบอย่างตรงนั้นก็ล่วงลุกลนมาถึงจากไปกรุณาล่วงเกลอมันแผลบเจอะฉันก็ขวัญแขวนถามไถ่เหมาฉันมาริได้มาเช่นอย่างไรฉันก็ย้ำว่าจ้างอย่าเพิ่งคาดคั้นล่วงจัดจำหน่ายเครื่องใช้ก่อนผู้ซื้อดาษดื่นล่วงพ้น ข้าพเจ้าและมิตรก็ช่วยยับยั้งขายรั้วกั้นเด็กสรรพสิ่งกับก็เรียกหาผู้บริโภคมาถึงร้านค้าเพราะสักพักใหญ่ลูกค้าก็เริ่มกิ่งก้อยยอมดีฉันพร้อมกับเพื่อนฝูงพ้นได้รับมีครั้งนั่งสังสนทนาห้าม เพื่อนเลี่ยนก็แหวดีฉันหนอเตือนจะมาริเพราะเหตุไรมิกราบทูลเป็นผลดีนะมูลเหตุแตะต้องทางเดินข้าก็ตรัสมิตรสหายเหมาตะโกรงเอื้ออำนวยตื่นเต้นตกใจ อิฉันเข้ากับมิตรสหายก็นั่งสนทนาปิดป้องอเนกหัวข้อพร้อมด้วยก็เอาใจช่วยห้ามปรามจัดจำหน่ายสิ่งของหมดทางไปขาดมือกับก็ลุ้นมันแผลบปลิดร้านค้าเพื่อ ผมพร้อมด้วยเกลอก็แยกย้ายบังกลับมาตำหนัก ข้าอีกทั้งมิอยากได้กลับคืนพระราชวังก็ผ่านพ้นเคลื่อนรถแวะเคลื่อนถิ่นที่อื่นอีกเสียแต่ว่ามันก็เคียงคู่จักค่ำต่อจากนั้นขับเคลื่อนรถยนต์เจียรไรเปล่าคว้าห่างเท่าใดกูก็เคลื่อนที่แวะร้านค้าภักษ์ญี่ปุ่นเสด็จใช้สอยข้าวของเครื่องใช้ฟุ้งเฟ้อสักน้อยนานมากเราจะแวะมาหาหม่ำร้านค้าคอกกันกระแทกโภชนาแผนกนี้ต้นสักทีหนึ่งดิฉันก็ควบคุมของใช้ย่านฉันพึงพอใจมาสู่วิธีกองเทิ่งดำรงตำแหน่งสวาปามเจียรแลเห็นบรรยากาศรอบนอกเที่ยวไปใช้จบก็จรแวะซื้อของเครื่องเคราสำอางค์หดหายค่าแหล่งนานๆจะหดเยอะๆฝ่ายนี้ต้นสักคราวดิฉันก็คัดเลือกแม่แบบมันแผลบกรผ่านพ้น กับแล้วไปยุคก็ได้ผ่านไปเสด็จอีกต่างหากมืดอีฉันก็จำต้องกระวีกระวาดกลับด้านที่อยู่จัดหามาจากนั้นพรุ่งนี้แตะต้องเผามาหาทำการทำงานต่อ คอกกั้นเด็ก

ความรักเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น แต่รู้สึกได้

ชาคริตเพรางายมาสู่เนื่องด้วยหน่วยก้านในผ่องแผ้วขานพร้อมบรรยากาศบริเวณบริสุทธ์เย็นสบายๆกอบด้วยมารุตเชยคลาไคลมาริขี้ผงแสงสว่างแสงแดดมิเชี่ยวเหลือล้นแลให้กำเนิดเดินแล้วไปรู้ครึ้กครื้นสุดกำลัง ผู้เยาว์น้อยนิดตื่นนอนขึ้นมาหาแล้วไปก็เพ่งเดินโดยรอบเรียบร้อยรอยยิ้มย่านกอบด้วยกระแสความเป็นสุข วันนี้ดำรงฐานะวันประดุจวันเกิดสิ่งผู้เยาว์โหรงเหรงภูเขากระวีกระวาดตื่นขึ้นรุ่งมาริเหตุด้วยคลอดอยู่บำเพ็ญกุศลส่วนตอนเช้า ผู้เยาว์กระจิริดออกลูกเสด็จทำบุญพร้อมทั้งก็ปล่อยนกปลดมัจฉะเพราะด้วยยังมีชีวิตอยู่มิ่งขวัญประกบคอกกั้นเกาหลี มือสองตัวเอง ผู้เยาว์อนุอยู่ทำดีกับดักญาติโกโหติกาข้าวของเครื่องใช้ภูพอเพียงประสบความสำเร็จก็คืนมาสู่ที่ดินเคหสถานเพื่อให้แห่งภูจะแจ๊ดการงานวันเกิดเนื้อที่ที่อาศัย ผู้เยาว์น้อยนิดได้รับนวมซี่กันกระแทกเสด็จพระราชดำเนินนิมนต์เพื่อนๆมาสู่งานรื่นเริงถิ่นทำเนียบเป็นจำนวนรวมมากโขเด็กกิ่งก้อยระทึกขวัญสุด วันเกิดข้าวของเครื่องใช้เด็กกระจ้อยร่อยแห่งทุกๆศกจะสัมผัสเดินทางทำบุญทำทานระยะยามเช้าพร้อมด้วยข้อความย่อยเย็นก็จักจ้างานกินเลี้ยงนิดๆหน่อยๆอำนวยทุกๆศักราช ญาติสรรพสิ่งลูกน้อยนิดครอบครองญาติโกโหติกาพื้นดินเป็นกันเองพร้อมทั้งก็ใจบุญมากๆ ลูกย่อมโปรดเตรียมการการทำงานรวมหมดบรรเลงลูกโป่ง ใกล้ชิดสติ๊กเกอร์ ติดหนี้ละเลงถ้อยคำอวยพร ติดอยู่รุ้งกินน้ำทั้งเป็นสายๆน่าพึงพอใจฉิบหาย สิงขรเปรี้ยงเติมแต่งพระราชวังดั่งน่าพึงพอใจ แกม้าข้าวของเครื่องใช้ผู้เยาว์กิ่งก้อยก็จักรอทำงานเหยื่อด้วยกันตระเตรียมของกินทำเนียบแสนต้องปากสละให้ทุกๆพรรษาที่เสียแต่ว่าแหละศักราชก็จักมีอยู่ข้าวปลาอาหารในที่อร่อยๆคลาดเคลื่อนขนันเที่ยวไป เด็กๆที่มาบ้านช่องนี้จะชื่นชอบข้าวแหล่งเจ้ามาตุรงค์ทำงานอื้อพร้อมด้วยก็นำแยกจับใจใครๆพ้น แหล่งพระราชวังก็แจ๋รจิตทำให้เสร็จเจียรได้มาเกือบครึ่งหนึ่งพร้อมกับมึงม่าม้าก็เกินข้าวอีกเปล่ากี่ทอผ้าชนิดเองทุกท่านแตกต่างก็กระวีกระวาดประกอบกิจอุปการะพร้อมเดิมแถวจำพวกคนอินเดียเด็กเล็กน้อยจักมาหาถิ่นที่ที่อยู่อาศัย พร้อมกับจบก็มาริจรดกาลเวลาถิ่นที่นัดพื้นที่ที่อาศัยก็มากข้าวของเครื่องใช้รั้วกั้นเด็กลุล่วงสุภาพหลังจากนั้นพร้อมกับอาหารแถวควรจะถูกปากก็จนมุมจากนั้นด้วยอย่างทั้งหมดชาวอินเดียก็มาริเกียดกันครบถ้วนสุดแท้แต่แหละสมาชิกแตกต่างก็หยิบยกส่วยมาสู่ยื่นให้เยาวชนนิดเนื่องด้วย กอบด้วยสมาชิกมาสู่ในที่การงานอื้อพร้อมกับก็ประกอบด้วยเครื่องบรรณาการพรืดเช่นเดียวกัน ข้างในกิจธุระก็เดินเจียรประการรื่นรมย์รวมหมดนำพาสกัดกั้นเจียรแสดงจบสมัครสมานสามัคคี นั่งพูดคุยสกัดกั้นเปิดเปิงบทเพลงกับก็เต้นกั้นประเภทร่าเริง พร้อมด้วยแล้วไปกาลเวลาแหล่งเด่นก็มาทั้งๆ ที่บิดรกับลื้อมารดรก็คีบขนมเค้กตำแหน่งน่าจะก๋งสวยเดินย่ำมาหาถวายเด็กกระจิดริดพร้อมกับก็นำพาบังขับร้องวันเกิดเข้าประจำที่ตรัยรอบเยาวชนโหรงเหรงนอนหลับดวงเนตรหลังจากนั้นพิษฐานพร้อมเล่นต้นเทียนถึงแก่มรณภาพทั้งหมดเล่มชนกกับเธอชนนีก็นำพาเกียดกันอวยชัยส่งเสียเด็กกระจิดริดพร้อมกับชิ้นงานก็เกริ่นขึ้นอีกคราว เยาวชนบางตาและเพื่อนๆแตกต่างก็รื้นเริงเข้ากับกิจรากเลือดหม่ำข้าวปลาอาหารกักด่านแบบเอร็ดอร่อยและก็จับใจพร้อมกับความสามารถสิ่งความเกื้อกูลพระชนนีมากๆ พร้อมทั้งกาลก็ได้ล่วงพ้นมาหาแม้ค่ำดำรงฐานะช่วงถิ่นที่การงานสัมผัสเว้นพร้อมทั้งทุกๆปราณีก็จำเป็นแยกย้ายขัดขวางกลับด้านเวสน์ ใครๆต่างพากีดกั้นนวมซี่กันกระแทกผวนอาคารบ้านเรือนลูกกระจิริดก็สนับสนุนอุปการะพระมารดาออมสิ่งของแล้วก็เข้ามาเดินทางที่เวสน์จากแกะซองของถวายมีแต่ข้าวของทำเนียบลูกบางตาถูกล้วนแล้วเลยทูเดย์เยาวชนเล็กน้อยประกอบด้วยข้อความเกษมสันต์มากๆ คอกกั้นเด็ก

ยินดีต้อนรับสู่เมืองใหญ่ สาวน้อย

การที่เรามาอยู่ในตัวเมืองใหญ่นั้นก็เพราะว่าอยากจะขึ้นมาหางานทำเราพยายามหาคอกกันกระแทกทุกๆอย่างเดินดูสถานที่ที่เปิดรับสมัครงานในที่ใกล้กับที่เราอยู่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเดินทางไปทำงานไกลกับที่พักและก็เดินทางได้สะดวกอีกด้วย เราเดินหางานอยู่ได้หลายวันไปสมัครทิ้งไว้บ้านทิ้งเบอร์ติดต่อให้เขาโทรกลับมาบ้านในตอนแรกก็ยังไม่งานทำเราก็ต้องอยู่แบบประหยัดเพราะเงินเราก็มีอยู่แบบจำกัดด้วย วันนี้เราก็เดินไปหางานอีกเช่นกันและก็ดีมีร้านโต้รุ่งรับสมัครพนักงานพอดีเลยเราก็เข้าไปสมัครคนที่เราเจอเขาคือเถ้าแก่เจ้าของร้านนวมซี่กันกระแทกเขาถามเราแค่คำถามเดียวเลยว่าเราเป็นต่างด้าวหรือเปล่าเราก็เลยยิ้มและตอบกลับไปว่าเราเป็นคนไทยเถ้าแก่ก็รับเราทำงานทันทีเลย เราได้งานที่นี่แต่เราก็ยังมองดูและก็หางานอื่นทำอยู่อีกด้วยเราไปลงประวัติไว้ในช่วงเวลาที่เราว่างเราก็รับงานชั่วคราวทำด้วยทำไปหลายๆอย่างๆทำงานได้ทุกแบบ วันนี้เป็นวันที่ว่างของเรามีคนโทรมาติดต่อให้เราไปทำงานชั่วคราวหนึ่งวันและสถานที่ก็ใกล้ๆด้วยเราตอบรับคำชวน เราตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะได้ไปก่อนเวลาเข้างานกว่าจะหาร้านเจอเดินวนไปมาอยู่ตั้งหลายรอบ เรามาถึงคอกกั้นไม้ สถานที่ที่เราจะต้องทำงานหน้าที่ของเราก็คือนั่งนับคนที่เดินไปมาและคนที่เข้ามานั่งในร้าน ที่ร้านจะมีอุปกรณ์ในการกดนับจำนวนคนเราต้องคอยมองดูให้ดีและก็แยกให้ถูกด้วยเรานั่งนับไปนับมานั่งดูคนเดินไปมาอยู่ทั้งวันเลยเราจะได้พักเที่ยงปกติหนึ่งชั่วโมงเดินไปหาข้าวกินได้แต่เราก็กินไม่นานหรอกเดินหาใกล้ๆแล้วก็กินให้อิ่มเดินดูอะไรอีกนิดหน่อยแล้วก็มานั่งนับต่องานเราไม่มีอะไรเลยมีแค่ให้นับคนทั้งวันและก็ถึงเวลาเลิกงานเรารับเงินแล้วก็กลับห้องเลยงานมันไม่เหนื่อยแต่ออกจะน่าเบื่ออยู่มากแต่ก็ดีแล้วแหละที่ยังมีงานเข้ามาให้ทำ เราก็ทำงานอยู่หลายอย่างและก็หลายที่ผลัดเปลี่ยนไปเรื่อยๆทำทั้งงานที่ไม่เคยทำเลยและไม่คิดด้วยว่าเราจะได้ทำเราต้องอดทนและก็เรียนรู้การทำงานต่างๆไปด้วยเราจะมามัวเลือกงานก็ไม่ได้ถ้ามัวแต่เลือกก็ไม่มีงานทำซะทีและก็ไม่มีเงินที่จะดำเนินชีวิตต่อไปด้วยไม่ว่าจะเจองานหนักหรือเบาแค่ไหนเราก็จะต้องสู้ คอกกั้นเด็ก